Reviews

When I saw the band during the Katatonia/In The Woods/VOD tour last month I couldn’t say I was very impressed with the stuff Voice Of Destruction was doing, so it was a big surprise to find out that the “Bloedrivier” album was that good.

As it turned out, the band mainly played old songs then, something I hope they won’t do too long, because the new material is very strong. Thriving death metal with an eye for technical details without sounding clinical, and a vocalist that is capable of doing more than just grunt. He reminds me a bit of the first The Gathering (now Wish) vocalist Bart Smits.

With a very cool packaging containing a real syringe in the transparent tray of the CD, and a moody cover, the album layout has more power than a lot of bands posing in the woods with 20 pounds of steel and leather…

Zuid-Afrika is eigenlijk nooit een goede voedingsbodem gebleken voor kwaliteitsmetaal (dat geldt omzeggens voor bijna het gehele Afrikaanse continent), maar VOD is een band die die er wel degelijk maar zijn. Musikaal gezien tapt VOD uit verschillende vaatjes. Aan de ene kant is er de traditionele death metal met wat meeslepende, doomy stukken, aan de andere kant bouwt de band om de haverklap trashy versnellingen in, die één enkele keer uitmonden in een grindcore gerichte brok agressie als “Jou ma se Poes” (uit het uitgebreide ‘jemoeniehuilnie, jemoenietreurnie’ – vocabularium dat Zuid-Afrika rijk is). Jammer dat de tekst van dit nummer niet verstaanbaar is… De zang laat af en toe wat te wensen over, hoewel er over de afwisseling niets te mekkeren valt. Die twee bonus-tracks, waaronder bands lijflied “Welcome to South Africaaargh!”, afkomstig van een live video uit ’93, zijn trouwens overbodige luxe, want de opnamekwaliteit is maar aan de povere kant. Alleen al omwille van het feit dat ze uit Zuid-Afrika komen gun ik ze van harte enige erkenning buiten de eigen grenzen, al vrees ik dat hun afkomst wel eens het tegenovergestelde effect zou kunnen hebben.